ورس ۱
تو که میبینی که سایه ی من
معلوم همجا نمیتونه کنه خودشو سرپا
نگرانه همه هم همه همه جا
حقمه دفترم وقتمو گذاشتم کردنم مسخرم
دغدغه کبکبه بسمه
مصرفه من همین شعرای مغزمه
دستمه قلمم واسه ی هدفم
اینقد زدم داد تا پاره شد هنجرم
یه روزی باید من قله رو ببینم
قول دادم تا وقتی نرسم نمیرم
اگه حتی جیبم خالیه مشکل مالیه
تو اتاقم همش گریه و زاریه
ولی خیلی خوبه همه چی عالیه
باشمو نباشم هنرم باقیه
تهشم نتیجه دلارو مانیه
ورس ۲
رخ لاتی قاتی پاتی مازراتی فکره پول و مادیاتی
اینه جیبا مغزا خالی
طبقه پاین خالی نه
طبقه بالا مایم نه
فکر میکنی یا که نه
روزو شَب میکُنیو شَبو روز با این غَم
زیاد شُدِه دَردامون نی کَسی کِه گوش کُنِه حَرفامون
هَمِه وَعده میدِنو زیاد میشِه زَخمامون
اِینطوری اِدامِه بِدِین نُوری نِمیمونه کِه روشن کُنِه فَردامون
هَرکاری کُنی دَستامون آلودِی کارهامون
مغزامون فَریب مِیخورن از چشمامون
حرفامون نشون میده سیاهی قلبامون
نقصامون حقیقتو میگه بکن سلیقتو جیبت
مردمه ماهم غریبنو توشون پُر بیوه اینه میوه
سوا میشن تا که برن تو یه کیسه دلا پُرو چشا خیسه
گاهی حیزه گاهی میره دنبال طمع شاید بلاخره تا برسه
ته قصه هیچی نیستو آخرشم ناقصه که
فقط همو داریمو میکنیم همو حامله که
ضامنته اسلحه میخوره توی حافظه که
از اتاقت آویزونی روی زمین پابرهنه
اون کسی که باطنته قاتلته
همیشه و ههمه جا حاضرو تنها شاهدته
همینه همینه رمیده خزیده پریه پلیده
وقتی که پلیده زمینه بدیه قوی قبیله نمیشه بگیری پی شو ببینی
همیشه نمیشه اونی که ببینی
دوس داری بمونی خودشو ببینی
بغلت بکنه خودتو نبینی
بوس رو بگیری ستاره بچینی
زمینو زمانو بزاری ول کنی
ول کنی همه چی یعنی چی برا چی نداریم
فکره فَراری فِراری نداریم
کورس
داریم میزنیم ما درجا
تا که برسه ببینی نتیجه ی فردا
بالای این ابرا راه میریم تا حرفا
برسه به گوش همه آدمای تنها
زمین نمیخوریم وقتی یه تیمیم تو هیپ هاپ
همینه یکی میشیمو میکشیم ما دیوا
صدای ما نی که فقط یه کل دنیا
صداش پیچیده تو گوش دیکتاتوره گمراه
ورس ۲
نمیتونی بگیری دستم نه لگد بزن نه پشتم حرف
دشمن من صخرهای پشتمن که میشکنن با مشت من
خدا میخواد که قلم و بگیرم بنویسم
اگه بتونم ببرم میبرم نتونم نبرم میمیرم
قلبم قوی میشکنه از هر ناحیه با اینکه ده تا بخیه خورده
بازم میگیرم دستم حقم
لبخند میزنم میرسم مقصد
شبح شبتون توی آسمانم اینه پاسبانم
همچو سهرابمو حاکم کل اشعارو آسمانم
انگاری که گرفتاره سیاره ی اشتباهم
پشت ماهم زخمی شدو خنجرو دادن بره تو تا برسه به دستمون مضنه ی هرچی آدم
ولی خوب نمیتونه ولی خوب خیلی زوره
عولما توی خونه آدما توی لونه
دِل ما پُر عُقدِه بُردِه خُوردِه اِینِه گُربِه
ولی خوب خیلی پوچه رسیدی تو ته کوچه
دیدیم که نمیرسه عمر ماها دیده ماها خیلی کوره
بچه هامون بی سوادن
بزرگ شده کوچه های بی کلاسن
نِمیرَن جُلو تا کَلافَن / نِمیرَن نِمیگَن بیمَرامَن
بِبینَن مِیرَن بی بَهانَن / مِیگیرَن دَستِت بی نِقابَن
برا اِینکِه نَدیدِه نَبیرِه نَتیجِه
کَثیفو مَریضو پَلیدِه دَریدِه
سَلیطِه نِمیتونِه بِشینِه بِبینِه بِمیرِه میخواد بِچینِه بِگیرِه
حقشو بعدم بِرینِه به دینو نتیغِ جیبِ نبیه فقیه خبیثو
صلیبو زریه عزیزه سلیسِ زبانِ ملیحِ مولاه حقیروکثیفو دبیرو صغیرو کبیرو ضعیف،
رفتن زیر زمین،/ شما روی زمین، / تاکه باشی سفیر،
حکم و بده سریع، / جوبا پر جنین،
نمیبینین کور شدین خفه شدین یعنی،
دیرته دیدی که دیگه پیری که فیریکه پیله
میبره ببنده به درختو بی بوته و بی ریشه
سرو تت میکنه زندگی بی چونه و نمیگه
اینقد مختو میجوعه تا کنتت دیوونه
با لباس، همه قشنگن ولی خوب بی لباس ، بی کلاس
انداماشون آویزونه نامیزونه اینه مغزه حاکمان
مانی نی حالی نی هانی بالی نی بالیدی پانی
ضرباته بعدی وقتی نخوره بد
نمیشه بکنیم ماها فکتو لق
عجله نکن من عجلتم روبه روت نباشم عقبتم
عربده ام میچرخه تندتر اَ عقربه داخل منطقه ام
مرتبه ام بلندتر قدو دغدغه ام
پندمه کم کمر خم تر اَ بم
غم بندرو زد قلم دفترو خط زد ضبدرو ضرب
کرد صحنه رو گرم
پل
ردم میکردن هرجا میرفتم
درا بسته بودو تنهایی میرفتم
تو خلوتم با بغض رپ میکردم
گاهی غم و اشک بود گاهی جای خندم روی تنِ خستم
تا آخر بازی آره یه تنِ من هستم
حتی فکر نکن به یه لحظه حذفم
