ورس ۱
شروع زندگیم شروع رپ شد
روزامو دادم همیشه شب شد
قلم تو دستم روی کاغذ خم شد
حرفای دلم حرفای شهر شد
رپ یادم داد دیگه صبر نکنم
کمرم و جلو هرکسی خم نکنم
پرو باشم روم و کم نکنم
با اونی که تو آینست قهر نکنم
رپ یادم داد که عاقل باشم
خودم و بشناسم کامل باشم
جلو بدیا وایسم قاتل باشم
خودم شعر بگم شاعر باشم
اگه خوب بودی باهات خوب باشم
اگه بد شدی منم یه خائن باشم
یادم داد به جنگ ها پشت نکنم
نو گلدون یکی دیگه رشد نکنم
کروس
شدم دختری گریه آرومش نکرد
رفتش اون اروم سمت سیگار
خراب نیست اونم درد زیاده روشه
ولی بازم کم نمیاره
توی زندگیش کم نمیبازه
برداشو اون داره تنها میسازه
نسخ یه حال خوب شدن همه
لبخند مرده کور شدن همه
ورس ۲
انسانیت احترام بزرگی
معتقد به ۳ کلمه به ۱ دینم
من به احترام ننه نمیزنم
مگر ن اسم ننه بود روی سینم
رویایی که تو بچگی داشتم
همشون و من با یه ذوقی میکاشتم
فکرای بزرگی سهم من بود
رفت، همشون از دست من زود
تو زندان آزادی همچی و دادم
توهم سنگین بیداری و خوابم
نه معشوق عشق نه عاشق نفرت
یه نقطه کور بین آگاهی و غفلت
یه هوای گرم روی سرمای دست
یه نقاشی که باهاش دردارو بست
مات دنیا و آدماش موندم
جسم فایده نداشت زدن به روحم
کروس
شدم دختری گریه آرومش نکرد
رفتش اون اروم سمت سیگار
خراب نیست اونم درد زیاده روشه
ولی بازم کم نمیاره
توی زندگیش کم نمیبازه
برداشو اون داره تنها میسازه
نسخ یه حال خوب شدن همه
لبخند مرده کور شدن همه
