از همون اول گفتن داری میری اشتبا
چرا فرق داری بشو توعم همرنگ اجتماع
باید رکنی به درسو مدرسا اکتفا
مگرنه آیندت میشه ازین بدترو افتضاح
ولی مسیر خیابونو از سرگرفتم
تایا روزیم من به مقصد برسم
یه نگا کردم دیدم لای مشکلا پرسم
خودم به خودم میگف که گوش بدم به حسم
انقد نوشتمو کردم کاغذارو مچاله
تایه روزیم شدم به درد جامعه دوچار هی
شاید باید گوش میکردم به حرفشون
با دقت نگا میکردم به کتابو درسشون
یه پسرک تخس با موهای خرمایی
که شده بود این وسط درگیر جدایی
با اینکه دلش پر بود هیچ وقت کم نمیورد خدایی
ولی دیگه نداشت هیچ رمقو سدایی
تا یازده سالگی بودم من نخبه مدرسه
ولی زمان گذشتو شدم نخاله مدرسه
دیگ عادی شده بود واسم زنگ زون به بابام
تا بیادو جوابگو باشه واسه اشتباهاتو کارام
خطکشم شده بود واشم شمشیرو
میرفتم تو دل دوشمن
حتی نگا نمیکردم به پشتم
تا به خودم اومدمو
دیدم تو خودم خودمو کشتم
ناظم بهم میگفت دیگ هیچ جا نمیشی ثبتنام
چون نیستی یه پسر خوبو سربه راه
لطفا کارای بدمو پشت سر بزار
قول میدم ازین به بعد بشینم آروم سره جام
ولی قبول نمیکردنو میکردن ریتالینو
تجویز
هرچیم حرف زدیم گفتن خفه شو پس هیس
باور کن عرض خواهیام ا سر ترس نیس
یا اثر درس نیس فقط میخوام برا یبار بکنین منو تحسین
باور کنین من ندارم تقصیر مقصر اونیه که میکرد منو تو این راه تشویق خودم
چقد بزرگ شدم چقد فرق چقد درشت شدم
لایه این آدمای کثیف بزرگ شدم
کاش میشد ذهنیتمو نسبت بهشون درست کنم
خواستیم بزنیم حرف گفتن غلط حرفت
خواستم جا بزنیم گفتن بشین باز میکنیم بحثت
توهمونی که صب تا شب تو خیابونا علافی
چرتو چرندیاتی که گوش میدی معلوم رد دادی حالا بگو بینم از خدا چی طلب داری ها طلبکاری ؟
مشکلم اینه تولباسام بارفیقام جا میشیم
آخرشم تو قبرستون هیپ هاپ باهم چال میشیم
یه روزی روزگاری بمونه یادگاری برات حرفام اگه تو کلت داری جایه خالی
چون میاد یه روزی به یه کاری
نه میخوام درست نه میخوام حرفت
من از همتون خستم میزارم میرم یه روزی از شهرم تا اینکه راحت شین ا شرم
صدای خارج شدن پسرک اززکلاس بیرون کردن معلم
